มาพูดถึงประวัติการเลื่อยปูนกันดีกว่าเลื่อยปูนปลาสเตอร์ ("เครื่องตัดปูนปลาสเตอร์") ได้รับการจดสิทธิบัตรครั้งแรกโดย Homer H Stryker ในปี 1940 และเลื่อยตัดแบบหล่อที่ใช้บ่อยที่สุดในปัจจุบันยังคงมีชื่อของเขาคือ: Stryker
ในการยื่นขอจดสิทธิบัตร ศัลยแพทย์พลาสติกเขียนว่า: “เครื่องมือที่ปรับปรุงแล้วของฉันมีประสิทธิภาพมากในการตัดหล่อหรือวัสดุแข็งอื่นๆ แต่ถ้าใบมีดไปโดนผิวหนังมนุษย์โดยไม่ได้ตั้งใจและไม่ตัดผ้าหรือวัตถุอื่นๆ เครื่องจะไม่บาดหรือทำลายผิวหนัง พื้นผิวหรือวัสดุเว้นแต่จะได้รับการสนับสนุนอย่างเข้มงวด”
แม้ว่าจะเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าเทคโนโลยีการขจัดคราบยิปซั่มไม่ได้พัฒนาขึ้นมากนักในช่วง 70 ปีที่ผ่านมา แต่บางครั้งความเรียบง่ายก็เป็นรูปแบบอัจฉริยะที่บริสุทธิ์ที่สุด
เลื่อยพลาสเตอร์ใช้พลังงานจากไฟฟ้าและวางแผนที่จะใช้กับแขนหรือขาของคุณเพื่อตัดพลาสเตอร์ที่สัมผัสกับผิวหนังของคุณคุณจะป้องกันตัวเองจากภัยพิบัตินองเลือดได้อย่างไร?สรุป: การต่อต้าน เมื่อคุณรู้ความลับนี้แล้ว คุณจะผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อยเมื่อใบเลื่อยโลหะหมุนตกลงมาบนร่างกายของคุณ
การต่อต้านไม่ได้ไร้ประโยชน์หลักการที่ทำให้มันได้ผลคล้ายกับสิ่งที่คุณสังเกตเห็นในชีวิตประจำวันของคุณมาก: ถ้าคุณพยายามเขียนบนแผ่นกระดาษที่ไม่มีการสนับสนุน คุณจะไม่สามารถเขียนได้มากกระดาษจะงอและขยับได้เท่านั้น โดยแทบไม่มีแรงต้านแต่เมื่อหน้าเริ่มแข็ง ปากกาหรือดินสอของคุณจะสร้างแรงเสียดทานมากพอที่จะทำเครื่องหมายบนกระดาษ
เช่นเดียวกับการใช้เลื่อยปูนปลาสเตอร์เนื่องจากใบเลื่อยจะสั่นและไม่หมุนเท่านั้น ผิวหนังจึงสามารถทนต่อการสัมผัสได้โดยไม่ต้องถูกตัด (มีข้อยกเว้นบางประการ)ดังนั้นวัสดุหล่อที่ไม่ยืดหยุ่น - ยิปซั่มหรือไฟเบอร์กลาส - ให้ความต้านทานสูงและเลื่อยพลาสเตอร์ก็สามารถทำงานได้
